منتشرشده در خبرآنلاین. یکشنبه ۱۷ آذر ۱۳۹۲ (اینجا)

آقای لیونل مسی ببخشید! نوشته محسن حدادی

یکی از مشکلات ما ایرانی ها کم ظرفیتی و در برخی اوقات بی ظرفیتی است؛ مثلا تیم ملی به جام جهانی می رود، پخش می شویم توی خیابان که شادی کنیم؛ یادمان می رود که در شادی نباید برای کسی مزاحمت ایجاد کرد. ترافیک ایجاد کرد. راه بندان ایجاد کرد و ...نامزد مورد علاقه مان پیروز انتخابات می شود دوباره پخش خیابان می شویم و تا صبح توی خیابان و جلوی بیمارستان و درمانگاه و اورژانس بوق بوق بازی می کنیم که چی؟ یک شب که هزار شب نمی شود...علت این برون گرایی وحشتناک ما کجاست باشد با کارشناسانش اما هرچه هست عجیب عمیق است و هرچه جلوتر می رویم گویا ریشه دارتر می شود.

اینکه ما ایرانی ها به وقت نیاز «بسیج» می شویم و مثلا نام خلیج فارس را آنقدر کلیک می کنیم تا روی خیلیNها کم بشود، بد نیست اما اینکه در صفحات اجتماعی، فیلتری برای نظارت و انتخاب و حذف وجود ندارد و هرکه هرچه خواست و نوشت، بی حساب و کتاب منتشر می شود، بزرگترین ضربه برای مایی است که بالقوه کم ظرفیتیم و البته ادعای فرهنگ و تمدن مان عالم را تحت فشار قرار داده است! حالا هم دور، دور توهین به رقبای ورزشی است؛ درست همان کاری که در سکوهای ورزشگاه ها و جلوی دوربین ها از سوی مربیان و کمک هایشان انجام می شود؛ بالاخره «توهین» به عنوان یک «ابزار» یکشبه اختراع نشده است! ریشه اش همین فوتبال لمپن و ناپاکی است که چاشنی بی پروایی های گاه خطرناک «جناب 90» را هم دارد!

حالا هم تیر جدید این شاهکارهای ما خورده به تن لیونل مسی، ستاره فوتبال جهان که سالهاست برای خودش بروبیایی دارد و یکدفعه قرعه لجن مال شدن از سوی یک عده از هموطنان بی ادب و بی ظرفیت ما، به نام او در آمده است!

در 30 ساعت گذشته صفحه شخصی لیونل مسی حدود 50 هزار کامنت دریافت کرده که اگرچه به چند بخش تقسیم می شود، اما متاسفانه اغلب، کامنت های توهین آمیز ما برای آقای مسی است. برخی کاربران ایرانی زشت ترین الفاظ ممکن را در صفحه شخصی او نوشته اند و انگار طرف دشمن خونی و البته بددهن ماست! که ما داریم در فضای مجازی با تانک توهین از روی او رد می شویم و لابد از این رفتارمان قاه قاه می خندیم!

پرانتز باز: دیدید برخی از رفقای خیلی رفیق(!) وقتی به هم می رسند برای نمایش صمیمیت بالا، احوال همدیگر را با احوال پرسی از مادر و خواهر طرف سراغ می گیرند؟! و این برایشان یعنی اند (end) مرام!؟ پرانتز بسته!

مطمئنا 50 هزار نفر ایرانی یا حتی 100 هزار نفر، نماینده 76 میلیون ایرانی نیستند اما به هر حال نماد ایران و ایرانی محسوب می شود و چقدر خوب که فیس بوک فیلتر است تا خدای نکرده - با بدبینی - این آمار خیلی رشد نکند! و بازهم خدا را شکر که زبان طرف ما، فارسی نیست و دوستان زحمتکش امر «بی ادبی آنلاین»، زیاد به زبان دوم تسلط ندارند!

کمی قبل تر هم یادتان هست؛ جمع زیادی از کاربران ایرانی فیس بوک در خلال برگزاری لیگ جهانی والیبال با هجوم به صفحه شخصی ایوان زایتسف یکی از بازیکنان تیم ملی ایتالیا، این صفحه را پر از نظرات و و الطاف خود کردند! به طوری که حجم بالای کامنت ها با واکنش این بازیکن روبرو شد: «متاسفم که بزرگترین تفریح ایرانیان توهین به دیگران است!»

*
شاید زیاد نتیجه گیری خوبی نباشد که بگوییم این رفتارها موجب شده تا تصویری نامناسب از ایرانی ها برای چهره های سرشناس دنیا ترسیم شود، اما پر بیراه نیست اگر بگوییم «آینده نزدیک است» و شاید همین دست فرمان، ما را به جایی برساند که با یقین همین پایان را برای خود تکرار کنیم.

ما ضرب المثل «مشت نمونه خروار» را کنار می گذاریم اما از قدیم گفته اند از کوزه همان برون ترواد که در اوست...یعنی نباید از این فوتبال بکش بکش، توقع ادب و آداب اجتماعی داشت!

به هر حال جناب آقای لیونل مسی، ستاره محبوب مستطیل سبز و ریزنقش دوست داشتنی آرژانتینی، من به نمایندگی از میلیون ها میلیون ایرانی شریف و محترم، از رفتار زننده «فیس بوک باز نما»ها عذرخواهی می کنم، این کامنت های توهین آمیز، توهین به خود نویسندگان و کاربرانی است که آنها را برای شما نوشته اند، ایران و ایرانی همیشه به ادب مشهور بوده و خواهد بود، انشالله.